Menu
Treść
Fara – kościół p. w. Św. Jakuba Apostoła
Pierwsze wzmianki o świątyni pochodzą z 1381 roku. Budowa jednego z najcenniejszych dziś zabytków Wągrowca, świątyni św. Jakuba, wągrowieckiej fary, rozpoczęła się w drugiej połowie XVI w. i trwała ćwierć wieku. W pierwszym okresie oddane do użytku było tylko prezbiterium. Późnogotycka budowla została zwrócona ołtarzem w stronę Jerozolimy. Posiada trzy nawy i boczną kaplicę Matki Boskiej Różańcowej. Poza cegłami, do jej budowy użyto ciosów granitowych pozyskanych z rozbiórki klasztoru w Łeknie. Jest budowlą typowo gotycką, urozmaiconą z zewnątrz renesansową dekoracją na szczytach fasady oraz zdobioną w tym samym stylu, wejściową kruchtą. Witraże w ostrołukowych oknach świątyni przedstawiają motywy roślinne i geometryczne.
Najstarszy z dziesięciu znajdujących się w kościele ołtarzy pochodzi z końca XVI w. i został wykonany przez Mateusza Kossiora z Poznania. Chór muzyczny pochodzi z XX w. Obok świątyni w 1847 r. wzniesiono z drewna podmurowaną, wolnostojąca dzwonnicę. W pobliżu znajduje się także popiersie urodzonego w Wągrowcu jezuity Jakuba Wujka, który jako pierwszy przetłumaczył Biblię na język polski.