Uroczystości jubileuszu 150 - lecia I Liceum Ogólnokształcącego w Wągrowcu
W sobotę 18 czerwca odbyły się uroczystości jubileuszowe 150 - lecia I Liceum Ogólnokształcącego im. Powstańców Wielkopolskich w Wągrowcu. Zainaugurowała je msza święta, odprawiona w klasztorze pocysterskim przez Jego Ekscelencję Biskupa Radosława Orchowicza.
Na zaproszenie gospodarza powiatu Starosty Wągrowieckiego Tomasza Kranca i Dyrektora I Liceum Ogólnokształcącego Macieja Patelskiego, w uroczystościach jubileuszowych uczestniczyli m. in.: Posłanka na Sejm RP Maria Janyska, Poseł na Sejm RP Romuald Ajchler, Senator RP Adam Szejnfeld, Wojewoda Wielkopolski Michał Zieliński, Prałat Jego Świątobliwości ksiądz Andrzej Rygielski, Wiceprzewodnicząca Sejmiku Województwa Wielkopolskiego Agnieszka Grzechowiak, Zbigniew Talaga - Wielkopolski Wicekurator Oświaty w Poznaniu, Jacek Skowroński – Wizytator Wspomagający z Wielkopolskiego Kuratorium Oświaty, Filii w Pile, dr Lech Drożdżyński - Prorektor ds. studiów stacjonarnych i niestacjonarnych Wyższej Szkoły Hotelarstwa i Gastronomii w Poznaniu, były Minister Sportu, dr Mykola Orlykowskyi – Dziekan wągrowieckiego oddziału Gnieźnieńskiej Szkoły Wyższej Milenium, Zbigniew Orywał – absolwent I LO, wybitny sportowiec, olimpijczyk, Burmistrz Miasta Wągrowca Jarosław Berendt, Burmistrz Miasta i Gminy Gołańcz Mieczysław Durski, Wójt Gminy Wągrowiec Przemysław Majchrzak, Wójt Gminy Mieścisko Przemysław Renn, Wójt Gminy Inowrocław Tadeusz Kasprzak, Przewodnicząca Rady Powiatu Wągrowieckiego Małgorzata Osuch, Wicestarosta Michała Piechocki, Członkowie Zarządu Powiatu: Robert Woźniak i Andrzej Wieczorek, Wiceprzewodnicząca Rady Powiatu Wągrowieckiego Krystyna Urbańska, radni rady Powiatu Wągrowieckiego, Sekretarz Powiatu Radosław Kubisz, Kierownik Wydziału Oświaty Kultury i Sportu w Starostwie Powiatowym w Wągrowcu Karolina Krenz, dyrektorzy jednostek organizacyjnych powiatu i przedstawicieli instytucji współpracujących z samorządem powiatowym, obecni i emerytowani pracownicy I Liceum Ogólnokształcącego, absolwenci oraz uczniowie szkoły, przedstawiciele mediów.
Po mszy uczestnicy jubileuszowych uroczystości mieli okazję zwiedzić budynek I LO. Część oficjalna i artystyczna odbyły się w Miejskim Domu Kultury w Wągrowcu.
Obchodom jubileuszowym towarzyszyło od początku roku szkolnego 2021/2022 wiele imprez okolicznościowych i uroczystości. Jednym z wydarzeń uświetniających jubileusz był konkurs powiatowy na projekt stempla i okolicznościowej karty pocztowej.
Wyniki konkursu na projekt stempla - szkoły podstawowe:
1 miejsce - Piotr Narodowiec - Szkoła Podstawowa nr 4 w Wągrowcu,
2 miejsce - Michalina Gregor - SP4,
3 miejsce - Martyna Szaranek - SP4,
Wyróżnienie otrzymała : Amelia Hoffman z SP4.
Wyniki konkursu na kartkę pocztowa - szkoły podstawowe:
1 miejsce - Antonina Jankowiak - SP4
2 miejsce - Natalia Kwiatkowska - SP4
3 miejsce - Natalia Małkowska - SP4
W kategorii uczniów szkół ponadpodstawowych:
Stempel
1 miejsce - Zuzanna Nowaczyk - I Liceum Ogólnokształcące w Wągrowcu,
2 miejsce - Weronika Nowak - I Liceum Ogólnokształcące,
3 miejsce Wiktoria Łach - I Liceum Ogólnokształcące.
Kartka pocztowa:
1 miejsce - Julianna Januchowska - I Liceum Ogólnokształcące w Wągrowcu,
2 miejsce - Zuzanna Nowaczyk - I Liceum Ogólnokształcące w Wągrowcu,
3 miejsce - Julia Chmura - I Liceum Ogólnokształcące w Wągrowcu
Wyróżnienia: Julia Łączka - I Liceum Ogólnokształcące w Wągrowcu, Szymon Kasperski - I Liceum Ogólnokształcące w Wągrowcu, Małgorzata Grabicka - I Liceum Ogólnokształcące w Wągrowcu, Martyna Ratajczak I Liceum Ogólnokształcące w Wągrowcu, Magdalena Rojtek - I Liceum Ogólnokształcące w Wągrowcu.
W kategorii osób dorosłych zwyciężyła pani Maja Sosnowska.
Gratulujemy wszystkim nagrodzonym!
Uhonorowano również:
Najstarszy absolwent: Jan Mnichowski (rocznik 1950),
Najstarsze absolwentki: Krystyna Fredrych (rocznik 1955) oraz Dorota Flegel (rocznik 1955),
Najmłodsza absolwenta: Monika Pawłowska (rocznik 2017),
Najmłodszy absolwent: Brajan Schulz (rocznik 2018).
Absolwent, który jako pierwszy zadeklarował swój udział w dzisiejszej uroczystości: Mateusz Polimirski (rocznik 2013).
Zwieńczeniem części oficjalnej była konsumpcja pięknego jubileuszowego tortu w Galerii MDK.
Z historii I Liceum Ogólnokształcącego im. Powstańców Wielkopolskich w Wągrowcu
To nie był dobry czas dla Polski ani Polaków.
Od prawie osiemdziesięciu lat Rzeczypospolitej nie było na mapie Europy. Niemal ćwierć wieku wcześniej zlikwidowano – utworzone na kongresie wiedeńskim i wchodzące w skład Królestwa Prus – autonomiczne Wielkie Księstwo Poznańskie, którego niezależność na przestrzeni lat stopniowo ograniczano, aż po wydarzeniach Wiosny Ludów 1848 roku zlikwidowano całkowicie. Wielkopolska stała się wówczas Prowincją Poznańską – integralną częścią monarchii rządzonej przez dynastię Hohenzollernów. Monarchii, która w następnych dekadach umacniała swoją potęgę, pokonując w wojnach Austrię i Francję, co ostatecznie pozwoliło Wilhelmowi I proklamować w Wersalu odtworzenie Cesarstwa Niemieckiego.
W tym samym czasie niemieckie władze samorządowe położonego na wschodnich peryferiach państwa pruskiego Wągrowca czyniły starania o zgodę na utworzenie w mieście szkoły średniej, której absolwenci otrzymywaliby świadectwo dojrzałości, uprawniające ich do rozpoczęcia studiów wyższych. Marzenia te mogły się ziścić, ponieważ zgodnie z deklaracją rządu centralnego w Berlinie – z uwagi na przepełnienie Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu – zaistniała konieczność utworzenia w Prowincji Poznańskiej nowego gimnazjum. Kwestią otwartą pozostawała jego lokalizacja; starania czyniły również Śrem i Gniezno. Atutem Wągrowca było położenie mniej więcej w połowie drogi pomiędzy najbliższymi miastami gimnazjalnymi – Poznaniem, Bydgoszczą i Trzemesznem.
Szanse na realizację tego śmiałego konceptu wzrosły znacząco po 1863 roku, co związane było, niestety, z nieszczęściem Trzemeszna. Kilkudziesięciu uczniów tego polskiego gimnazjum wzięło bowiem udział w powstaniu styczniowym, na co władze pruskie zareagowały najpierw całkowitą likwidacją placówki, a po jej reaktywacji trzy lata później – obniżeniem rangi do progimnazjum. Nie tylko jednak Wągrowiec stał się beneficjentem tej zmiany; w połowie lat 60. XIX wieku utworzenia gimnazjum doczekało się właśnie Gniezno – powstała tam szkoła różnowyznaniowa z językiem niemieckim jako wykładowym. Nie rozwiązało to jednak kwestii przepełnienia gimnazjum poznańskiego, więc starania władz Wągrowca trwały dalej. Stały się jeszcze intensywniejsze, kiedy poparł je Kazimierz Kantak, polski poseł do parlamentu pruskiego reprezentujący okręg szubińsko-mogileński.
Decyzja pozytywna dla Wągrowca zapadła 18 sierpnia 1869 roku. Władze miasta zostały poinformowane o niej miesiąc później. Zgodnie z założeniami wągrowieckie gimnazjum miało być szkołą wyznaniową (katolicką). Jego uroczyste otwarcie nastąpiło 6 maja 1872 roku, choć przez pierwszych sześć lat nauka odbywała się w zabudowaniach klasztoru pocysterskiego, sąsiadującego z działką przekazaną pod budowę szkoły przez miasto. Przenosiny do nowego budynku Królewskiego Gimnazjum Klasycznego (obok którego wzniesiono również willę dyrektorską i salę gimnastyczną) nastąpiły 1 maja 1878 roku, w trzy lata po rozpoczęciu inwestycji. Pierwsze lata funkcjonowania szkoły przypadły na czas wzmożonej germanizacji; dyrektorami zostawali zawsze Niemcy, w dużej części niemiecka była również kadra pedagogiczna.
Uczniowie wągrowieckiego Gimnazjum pochodzili nie tylko z Wielkopolski; zdarzali się absolwenci z Pomorza, a nawet Dolnego i Górnego Śląska. Byli Polakami, Żydami i Niemcami. Wyznania katolickiego, mojżeszowego i ewangelickiego. W mieście nad Nielbą i Wełną zdobywali wiedzę, dzięki której otwierano przed nimi następnie bramy uniwersytetów w Berlinie, Wrocławiu, Lipsku czy Krakowie. Wśród wybitnych absolwentów nie brakowało pisarzy (Stanisław Przybyszewski, Władysław Rabski, Carl Busse, Georg Busse), malarzy (Jan Spychalski), lekarzy (Bogdan Wicherkiewicz, Max Gerson, Ephraim Pinczower, Salomon Rothmann, Heinrich Becher, Bruno Becher, Heinrich Sachs, kompozytorów i muzykologów (Napoleon Rutkowski, Bolesław Przybyszewski), prawników (Ludwig Chodziesner, Konrad Kolszewski), działaczy politycznych, społecznych i ekonomicznych (Stanisław Łęgowski, Teodor Prądzyński, Maksymilian Bartsch.
Mimo wzmożonej germanizacji, polscy uczniowie pielęgnowali tradycje patriotyczne. Jak wspominał Stanisław Przybyszewski, potajemnie obchodzili ważne dla Polaków rocznice – uchwalenia Konstytucji 3 Maja bądź wybuchu powstania listopadowego. W wągrowieckim Gimnazjum działało konspiracyjne Towarzystwo Tomasza Zana; zdarzały się przypadki relegowania uczniów z powodu wspierania strajków szkolnych bądź „nieprzychylnego nastawienia do Niemiec i Niemców” (Józef Knach, o którym przed rokiem powstał film dokumentalny). Uczniowie i absolwenci szkoły wzięli udział w powstaniu wielkopolskim, walczyli na wojnie z bolszewikami, a po 1939 roku padali ofiarami zbrodni niemieckich (jak więzień obozu koncentracyjnego w Dachau błogosławiony ks. Stanisław Kubski) oraz sowieckich (zamordowany przez NKWD w Charkowie Stefan Mroczkiewicz).
W historii szkoły jak w lustrze odbijała się historia Polski i Europy. W czasach zaborów na ścianach sal lekcyjnych wieszano portrety cesarzy niemieckich Wilhelma I i Wilhelma II, w okresie międzywojennym – Marszałka Józefa Piłsudskiego i prezydenta Ignacego Mościckiego, po 1945 roku – Bolesława Bieruta i Józefa Cyrankiewicza. W ciągu półtorawiecza zmieniała się również nazwa placówki. Po odzyskaniu niepodległości i przyłączeniu Wielkopolski do II Rzeczypospolitej dawne pruskie Gimnazjum zostało przemianowane w Państwowe Klasyczne Gimnazjum. W 1934 roku dołączono do niego Miejskie Humanistyczne Gimnazjum Żeńskie, a trzy lata później – w wyniku odgórnej reformy – przekształcono szkołę w czteroletnie Gimnazjum oraz dwuletnie Liceum Humanistyczne. Trzy lata po zakończeniu drugiej wojny światowej utworzono natomiast Szkołę Ogólnokształcącą stopnia podstawowego (klasy I-VII) oraz licealnego (klasy VIII-XI). Gdy po przełomie październikowym szkołę podstawową oddzielono, powstało Liceum Ogólnokształcące, którego zaszczytnym zbiorowym patronem zostali w 1960 roku Powstańcy Wielkopolscy.
Na przełomie lat 60. i 70. XX wieku okazało się, że prawie już stuletni budynek szkoły nie jest w stanie pomieścić wszystkich uczniów chętnych do pobierania nauki w Liceum. W efekcie rozpoczęto budowę nowego skrzydła i sali gimnastycznej, które uroczyście oddano do użytku w 1976 roku. Na początku XXI wieku do nazwy szkoły dodano liczebnik „I” (pierwsze). Niezmienna pozostaje natomiast wierność tradycji i głęboko humanistycznej łacińskiej maksymie umieszczonej nad głównym wejściem: „Doctrinae. Virtuti. Humanitati”, co oznacza: „Nauce. Odwadze. Ludzkości”. To ona sprawia, że dzisiaj – w godzinie wielkiej próby dla naszych ukraińskich sąsiadów – wspieramy ich, roztaczając opiekę nad uczniami z Kijowa, Mikołajowa, Charkowa i innych miast Ukrainy, którzy uczą się w utworzonym w naszej szkole oddziale przygotowawczym. Stupięćdziesięcioletnia tradycja to bowiem nie tylko powód do chwały, ale i ogromna odpowiedzialność za kształcenie i wychowywanie kolejnych pokoleń.
