Powiat Wągrowiecki uczcił Powstańców Wielkopolskich
We wtorek 27 grudnia w Powiecie Wągrowieckim odbyły się uroczystości związane ze 105 rocznicą wybuchu Zwycięskiego Powstania Wielkopolskiego. W samo południe Starosta Wągrowiecki Tomasz Kranc złożył wiązankę pod obeliskiem w Kozielsku. O tej samej godzinie pod obeliskiem w Mieścisku wiązankę w imieniu powiatu złożył Wiceprzewodniczący Rady Powiatu Andrzej Banaszyński. Po południu Wicestarosta Michał Piechocki oraz członkowie Zarządu Powiatu Robert Woźniak i Jerzy Springer złożyli wiązankę pod pomnikiem Powstańców Wielkopolskich przy ul. Kościuszki w Wągrowcu. W Skokach wiązankę złożyła Przewodnicząca Komisji Zdrowia, Polityki Społecznej i Rynku Pracy Rady Powiatu Wągrowieckiego Iwona Tyll. W uroczystościach zorganizowanych w gminie Wapno uczestniczył Sekretarz Powiatu Radosław Kubisz.
W gminie Gołańcz uroczystości rocznicowe zaplanowano na piątek 29 grudnia, w gminie Wągrowiec w Łeknie w sobotę 30 grudnia.
Narodowy Dzień Zwycięskiego Powstania Wielkopolskiego to święto państwowe ustanowione przez Sejm RP w 2021 roku „w hołdzie bohaterom – uczestnikom narodowego zrywu z lat 1918 – 1919, którzy wyzwolili Wielkopolskę spod panowania niemieckiego i przyłączyli ją do odrodzonej Rzeczypospolitej”.
Święto obchodzone jest w dniu rocznicy wybuchu Powstania Wielkopolskiego – zwycięskiego zrywu, którego znaczenia dla długiego i niełatwego procesu odzyskiwania przez Polskę niepodległości nie sposób przecenić. Nie byłoby II Rzeczypospolitej w znanym nam kształcie, a być może w ogóle nie mogłaby ona przetrwać, gdyby nie zryw Wielkopolan. Powstanie było najdobitniejszym wyrażeniem woli przynależności do odrodzonej Rzeczypospolitej przez społeczność dzielnicy poznańskiej, a zarazem stanowiło zwieńczenie 125 lat, a w północnej części regionu aż 146 lat germanizacji ze strony pruskich zaborców, pielęgnowania narodowej tożsamości i nadziei na odzyskanie własnego państwa, a przede wszystkim wielkiego wysiłku pracy organicznej.
Powstanie Wielkopolskie wybuchło 27 grudnia 1918 r. Celem powstańców był powrót ziem dawnego zaboru pruskiego wchodzących w skład Prowincji Poznańskiej do Polski, która w tym czasie odzyskiwała i umacniała niepodległość. Walki rozpoczęły się dzień po przybyciu do Poznania Ignacego Jana Paderewskiego, powracającego do Polski z emigracji. Owacyjnie witany przez licznie zgromadzonych mieszkańców mąż stanu 26 grudnia wygłosił przemówienie z okna hotelu Bazar. Zdopingowało ono Polaków do podjęcia walki. Okazja nadarzyła się dzień później, kiedy to prowokacyjny przemarsz zorganizowali Niemcy, zrywając w jego trakcie polskie sztandary i chorągwie. W kolejnych dniach walki objęły kolejne tereny Wielkopolski. Powstańcy wywodzili się w olbrzymiej mierze z Polskiej Organizacji Wojskowej Zaboru Pruskiego – struktury przygotowującej się do walk jeszcze przed odzyskaniem niepodległości. Po wybuchu powstania władzę cywilną i wojskową przejęła Naczelna Rada Ludowa, naczelnym wodzem powstania mianując gen. Józefa Dowbora-Muśnickiego.
Powstanie zakończyło się 16 lutego 1919 r. Wtedy to do postanowień rozejmu w Trewirze zawartego między Ententą i Niemcami, dołączono zobowiązanie Republiki Weimarskiej do zaprzestania kroków zaczepnych przeciw Polakom oraz wytyczono linię demarkacyjną. Włączenie do Polski ziem, o które toczyły się walki, zatwierdzone zostało w traktacie wersalskim podpisanym 28 czerwca 1919 r.
Powrót Wielkopolski do Rzeczypospolitej okupiony został ofiarą blisko 2,5 tys. osób poległych oraz 6 tys. rannych.
